พระโพธิสัตว์อวโลกิเตศวร ศิลปะศรีวิชัย

พระโพธิสัตว์อวโลกิเตศวร  ศิลปะศรีวิชัย อายุราวพุทธศตวรรษที่ ๑๔ หรือ ประมาณ ๑,๒๐๐ ปีมาแล้ว สำริด สูง ๖๓.๕ เซนติเมตร
พบที่วัดเวียง อำเภอไชยา จังหวัดสุราษฎร์ธานี

ประติมากรรมนี้เหลือเพียงส่วนองค์ท่อนบน ลักษณะยืนเอียง พระวรกาย ทรงศิราภรณ์ ซึ่งส่วนบนหักหายไป พระเนตรเหลือบ ลงต่ำ ทรงเครื่องประดับต่างๆ อาทิ สร้อยประคำ กรองศอ ครองผ้าเฉวียงพระอังสาหรือไหล่ซ้าย คาดทับด้วยสายยัชโญปวีตหรือสายธุรำ อันเป็นสายมงคลที่พราหมณ์หรือนักบวชใช้คล้อง โดยมีหัวกวางประดับอยู่บนสายนั้น

พระโพธิสัตว์อวโลกิเตศวร เป็นรูปเคารพของพุทธศาสนานิกายมหายาน เชื่อกันว่าพระองค์เป็นผู้คุ้มครองชาวพุทธที่นับถือนิกายดังกล่าวในยุคปัจจุบัน พระนาม “อวโลกิเตศวร” แปลว่า “พระผู้มองลงต่ำ” หรือ “พระผู้มีแสงสว่าง” ส่วนพระนาม “ปัทมปาณี” แปลว่า “ผู้ถือดอกบัว” ดังนั้น จึงพบว่ารูปเคารพของพระองค์มักมีดอกบัวอยู่ในพระหัตถ์เสมอ รูปเคารพนี้เป็นหลักฐานที่แสดงถึงการนับถือ
พุทธศาสนานิกายมหายานของผู้คนที่อาศัยอยู่ในบริเวณคาบสมุทรภาคใต้ของประเทศไทย ในช่วงเวลาดังกล่าว