ความดีหรือความชั่วก็เป็นเหมือนคำอธิบายที่แตกต่างกันขึ้นมาเอง?
พระอาจารย์กล่าวว่าการเดินทางไปพระนิพพานนั้นเป็นการสั่งสมความดีในการล้างบาปในระดับสูงได้อย่างไร? แล้วสภาพจิตใจก็จะถูกวางลงไปเองรู้สึกว่าเต็มแล้วพอแล้วเมื่อถึงเวลาที่ดีก็ไม่สามารถยึดไว้ได้และก็ไม่ได้เอาไว้ ติก็ไม่เอาก็จะแล่นกลางไปเอง
ถึงวาระนั้นก็เป็นคนธรรมดายิ่งกว่าคนธรรมดารู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้นได้อย่างไร แต่ก็ไม่เป็นเช่นนั้นจริง ๆ
ดังนั้น … ผู้ดีที่ประสบความสำเร็จ ก็มาถึงพระนิพพานด้วยตัวเองเป็นตัวตนอยู่ที่ไหนก็เป็นพระนิพพานพระนิพพานก็ไม่ได้อยู่ที่ใจเรานี่แหละเพียงแต่ว่าช่วยให้เข้าถึงได้ง่าย แต่ก็ต้องผจญภัยทางโลกเขาว่าอะไรดีเราก็ไปทำอะไรไม่ได้
ถาม: สิ่งที่เรียกว่าดีจริงหรือความจริงก็เหมือนกัน
ตอบ: ถ้าอย่างนั้นเราต้องมีนักสู้ไหมเล่า? ไม่เคารพเขาก็ตื้บเราสิ
เห็นว่าสิ่งที่ดีจริง ๆ เป็นเรื่องไร้สาระรู้ว่าอะไรดีจริง ๆ แล้วรู้ว่าสิ่งที่ชั่วร้ายก็จริง
หลวงปู่มหาอำพันคุณป้อนบาตรทุกเช้าถ้าอาตมาอยู่ด้วยก็ต้องเตรียมข้าวเหนียวและนิมนต์พระทากี้พอมาถึงหลาย ๆ คน แต่ก็ไม่ได้ทำเช่นนี้ กินไม่ไหวใช้ไม่หมดแล้วยังต้องไปทำกันอีกไหมครับ? “
ท่านบอก “อะไรกันคุณ..? คนที่สามารถไต่ขึ้นมาจนถึงปากเหวได้ มีแต่ต้องตะกายใปให้ไกล ๆ จะได้ไม่หล่นตุ้บกลับลงไปอีก” แล้วก็พยายามสร้างความดีต่อไปโดยไม่ประมาท
พ้นไปด้วยดีแล้ว แต่ในเมื่อทางสมมติโลกเขาถือว่าดีก็ทำไปเรื่อย อันดับแรก…เพื่อความไม่ประมาท อันดับที่สอง…เป็นแบบอย่างให้กับลูกศิษย์หลานศิษย์ทั้งหลายได้ทำตาม
หลวงตามหาบัวทำไมต้องตั้งโครงการช่วยชาติ ? ทำไมพระท่านโน้นสร้างโรงพยาบาล พระท่านนี้สร้างโบสถ์ พระท่านโน้นสร้างสำนักปฏิบัติธรรม ? บางท่านเราก็รู้ว่าท่านพ้นแล้ว แต่ท่านก็ยังทำอยู่ ท่านทำเพราะว่าสิ่งนั้นเป็นสิ่งที่ดี ทำเพราะว่าสิ่งนั้นเป็นหน้าที่ ทำเพื่อให้ลูกศิษย์หลานศิษย์ได้เห็นเป็นแบบอย่างจะได้ทำตาม
